Metoda Jacobsena - dobre zakończenie treningu.

Po treningu większość osób nie robi nic, co dość często wiąże się z możliwością powstawania kontuzji. Wiele osób również po treningu rozciąga swoje mięśnie, co jest bardzo dobrym sposobem na zakończenie aktywności fizycznej. Niestety jednak nie wiele osób słyszało o metodzie progresywnego rozluźniania mięśni według Jacobsena.

Metoda ta polega na rozluźnianiu mięśni o dziwo poprzez systematyczne napinanie i rozluźnianie poszczególnych partii ciała. Sposób ten jest dość powszechny w leczeniu stresów jak i nerwicy. Jednak jak badania wykazały w sferze sportowej ta metoda jest idealna do wyciszenia organizmu po znacznym wysiłku, dzięki temu, że zapewnia relaks i odpoczynek zarówno fizyczny jak i psychiczny.

Cała filozofia tej metody polega na napinaniu poszczególnych mięśni zwracając szczególna wagę na to, aby nie napinać innych. Dzięki temu efekt jest murowany. Jednak jak się okazuje początkowo dość trudno jest uzyskać taki efekt, gdyż jedynie regularność ćwiczeń tą metodą może do tego doprowadzić. Kolejność napinania części ciała jest następująca:
1. Prawa kończyna górna: dłoń, przed ramię oraz samo ramię.
Ćwiczenia które mogą tu być użyte to zaciśniecie dłoni, zgięcie nadgarstka do wewnątrz, zgięcie ręki w łokciu.
2. Lewa kończyna górna: dłoń, przedramię oraz ramię.
Ćwiczenia te same co dla prawej ręki.
3. Mięśnie głowy oraz twarzy.

Ćwiczenia to zmarszczenie brwi oraz zaciśnięcie warg.
4. Mięśnie karku.

Skręty szyi.

5. Mięśnie barków:
Uniesienie ramienia.
6. Mięśnie pleców.

Ściągnięcie łopatek.
7. Mięśnie brzucha.

Spięcie brzucha lub wzniosy nóg.

8. Mięśnie pośladków.

Spięcie pośladków lub uniesienie bioder.
9. Mięśnie lewej kończyny dolnej: udo i łydka.

Spięcie uda i spięcie łydki.
10. Mięśnie prawej kończyny dolnej: udo i łydka.

Spięcie uda oraz łydki.

Każde ćwiczenie należy modyfikować pod siebie, ta aby czuć napięcie konkretnego mięśnia. Należy jednak zachować podaną kolejność. Pozycją wyjściową jest leżenie na plecach z zamkniętymi oczami. Napięcie ma trwać przez dwa lub trzy wdechy, zaś rozluźnienie ma być połączone z głębokim wydechem powietrza.
Ta metoda jest stosowana przez wielu sportowców oraz przez astronautów przed wylotem w kosmos.